H ταινία ακολουθεί την ενηλικίωση ενός αγοριού και το πάθος του με τον χορό. Παρά τις παροτρύνσεις των γονιών να ασχοληθεί με κάτι άλλο, το παιδί βρίσκει τρόπο να καταφέρει τους στόχους του.
Βλέπουμε πλάνα του αγοριού στο πέρασμα του χρόνου, καθώς αναπτύσσει το πάθος του για τον χορό.
Ξεκινώντας, βλέπουμε ότι το παιδί παρακολουθεί κάποιον να χορεύει στην τηλεόραση, καθώς τρώει ένα μπολ γάλα με δημητριακά και προσπαθεί να τον μιμηθεί.
Μία άλλη μέρα, το αγόρι χορεύει μόνο του στο σπίτι. Η μαμά κρυφοκοιτάζει από τη γωνία και κοιτά με ένα γλυκόπικρο βλέμμα τον γιό της.
Καθώς το παιδί μεγαλώνει, βλέπουμε τους γονείς του να προσπαθούν να τον πείσουν να ασχοληθεί με κάτι που του ταιριάζει περισσότερο. Βλέπουμε σε διαδοχικά πλάνα να τον πηγαίνουν να δοκιμάσει να παίξει ποδόσφαιρο, να δοκιμάσει καράτε αλλά και κολύμβηση. Το αγόρι όμως συνεχίζει να του αρέσει ο χόρος.
Η ένταση μεγαλώνει και βλέπουμε το αγόρι να χορεύει στο δωμάτιό του, παθιασμένα. Ο μπαμπάς μπαίνει στο δωμάτιο και του μιλάει σαστισμένος. Όταν φεύγει από το δωμάτιο, όμως, το παιδί αυξάνει την ένταση της μουσικής και συνεχίζει να χορεύει.
Καθώς η δράση γίνεται πιο έντονη, βλέπουμε τον γιο να βάζει τον χορό όλο και περισσότερο στη ζωή του. Με γρήγορες εναλλαγές σε πλάνα, τον βλέπουμε να αναπτύσσει μία καλύτερη διατροφή μέρα με τη μέρα. Παράλληλα με αυτά τα πλάνα βλέπουμε την προσπάθειά του να γίνει καλύτερος στον χορό. Η εναλλαγή παραπέμπει σε μία συνήθεια που γίνεται με την πάροδο του χρόνου.
Η πλοκή κορυφώνεται, καθώς βλέπουμε μία διαφωνία ανάμεσα στο αγόρι και τους γονείς, την ώρα που το αγόρι τρώει το καθιερωμένο πρωινό, που έχουμε δει και στα προηγούμενα πλάνα. Το παιδί έχει αποφασίσει να σπουδάσει χορό, κρυφά.
Παύση.
Μία αυλαία ανοίγει και αποκαλύπτει μία σκηνή.
Στην τελευταία σκηνή, βλέπουμε τον πρωταγωνιστή ενήλικα πια σε μία μεγάλη σκηνή, τη μέρα μιας παράστασης χορού. Έχοντας μεγάλο πλήθος από κάτω, τον βλέπουμε σε μία πολύ συναισθηματική ερμηνεία.
Η παράσταση τελειώνει.
Ξαφνικά, η οπτική αλλάζει και βλέπουμε τα πάντα από τη ματιά του παιδιού, πάνω στη σκηνή.
Το κοινό χειροκροτεί και αποθεώνει την παράσταση.
Οι γονείς παρακολουθούν συγκινημένοι, μέσα στο πλήθος.
Το παιδί γυρίζει το κεφάλι του και κοιτάζει το πίσω μέρος της σκηνής, στο οποίο η δασκάλα του χορού τον συγχαίρει στη νοηματική.
ΔΕΛΤΑ.
Τρέφει κάθε καλό
Βλέπουμε πλάνα του αγοριού στο πέρασμα του χρόνου, καθώς αναπτύσσει το πάθος του για τον χορό.
Ξεκινώντας, βλέπουμε ότι το παιδί παρακολουθεί κάποιον να χορεύει στην τηλεόραση, καθώς τρώει ένα μπολ γάλα με δημητριακά και προσπαθεί να τον μιμηθεί.
Μία άλλη μέρα, το αγόρι χορεύει μόνο του στο σπίτι. Η μαμά κρυφοκοιτάζει από τη γωνία και κοιτά με ένα γλυκόπικρο βλέμμα τον γιό της.
Καθώς το παιδί μεγαλώνει, βλέπουμε τους γονείς του να προσπαθούν να τον πείσουν να ασχοληθεί με κάτι που του ταιριάζει περισσότερο. Βλέπουμε σε διαδοχικά πλάνα να τον πηγαίνουν να δοκιμάσει να παίξει ποδόσφαιρο, να δοκιμάσει καράτε αλλά και κολύμβηση. Το αγόρι όμως συνεχίζει να του αρέσει ο χόρος.
Η ένταση μεγαλώνει και βλέπουμε το αγόρι να χορεύει στο δωμάτιό του, παθιασμένα. Ο μπαμπάς μπαίνει στο δωμάτιο και του μιλάει σαστισμένος. Όταν φεύγει από το δωμάτιο, όμως, το παιδί αυξάνει την ένταση της μουσικής και συνεχίζει να χορεύει.
Καθώς η δράση γίνεται πιο έντονη, βλέπουμε τον γιο να βάζει τον χορό όλο και περισσότερο στη ζωή του. Με γρήγορες εναλλαγές σε πλάνα, τον βλέπουμε να αναπτύσσει μία καλύτερη διατροφή μέρα με τη μέρα. Παράλληλα με αυτά τα πλάνα βλέπουμε την προσπάθειά του να γίνει καλύτερος στον χορό. Η εναλλαγή παραπέμπει σε μία συνήθεια που γίνεται με την πάροδο του χρόνου.
Η πλοκή κορυφώνεται, καθώς βλέπουμε μία διαφωνία ανάμεσα στο αγόρι και τους γονείς, την ώρα που το αγόρι τρώει το καθιερωμένο πρωινό, που έχουμε δει και στα προηγούμενα πλάνα. Το παιδί έχει αποφασίσει να σπουδάσει χορό, κρυφά.
Παύση.
Μία αυλαία ανοίγει και αποκαλύπτει μία σκηνή.
Στην τελευταία σκηνή, βλέπουμε τον πρωταγωνιστή ενήλικα πια σε μία μεγάλη σκηνή, τη μέρα μιας παράστασης χορού. Έχοντας μεγάλο πλήθος από κάτω, τον βλέπουμε σε μία πολύ συναισθηματική ερμηνεία.
Η παράσταση τελειώνει.
Ξαφνικά, η οπτική αλλάζει και βλέπουμε τα πάντα από τη ματιά του παιδιού, πάνω στη σκηνή.
Το κοινό χειροκροτεί και αποθεώνει την παράσταση.
Οι γονείς παρακολουθούν συγκινημένοι, μέσα στο πλήθος.
Το παιδί γυρίζει το κεφάλι του και κοιτάζει το πίσω μέρος της σκηνής, στο οποίο η δασκάλα του χορού τον συγχαίρει στη νοηματική.
ΔΕΛΤΑ.
Τρέφει κάθε καλό
Ο ήχος έχει κεντρικό ρόλο στην ταινία. Η δράση αρχικά εξελίσσεται με μουσική, ενώ ακούμε και SFX.
Εδώ και η μουσική που παίζει, αρχίζει να ακούγεται με μεγαλύτερη ένταση.
SFX από τη δράση.
Η μουσική σταδιακά κορυφώνεται.
Με την αλλαγή της οπτικής, ο ήχος σταματά εντελώς. Βλέπουμε τη δράση, αλλά δεν ακούμε τίποτα.
Εδώ και η μουσική που παίζει, αρχίζει να ακούγεται με μεγαλύτερη ένταση.
SFX από τη δράση.
Η μουσική σταδιακά κορυφώνεται.
Με την αλλαγή της οπτικής, ο ήχος σταματά εντελώς. Βλέπουμε τη δράση, αλλά δεν ακούμε τίποτα.
